Dag 2

Nou, de dag begint met regen. Dan eerst op naar Landeck, voor de boodschappen en internetkaartjes. Echter niet voordat we ontbeten hebben met de verse, door Martin gehaalde broodjes.

Martin brengt ons met een mooie route naar Landeck. Nu niet door de tunnels, maar via de mooie route. Tsjonge, wat een hoogtes af en toe, en het is nu geheel duidelijk waar het begrip haarspeldbocht vandaan komt! Ik ben blij dat ik niet hoef te rijden, gisteren beviel me wel, autobaan en bijna geen verkeer, ja dan kan Lien het nog wel begaffelen. Dit gaat mijn bestuurderspet te boven!

In Landeck was het inmiddels droog, dus even een rondje stad en internetkaartjes gekocht. Uiteraard thee en koffie met wat lekkers gebruikt, terug via Prutz en de Oostenrijkse Aldi naar huis.

Lekker geluncht en toen op pad met de gps. We gaan de dichtstbijzijnde cache doen, volgens de gps 500 meter. Jaja, in rechte lijn gemeten! Er stond niet bij dat we ook 125 meter omhoog, en dus ook weer omlaag moesten. Nou was dat ook niet zo erg, ware het niet, dat de paadjes soms niet meer dan 20 cm breed waren, met links of rechts een diepte van 100 meter. Dat doen we dus niet meer, ik heb echt hoogtevrees en ben met de moed der wanhoop doorgegaan, want terug was ook geen optie. Maar we hebben wel de cache! Gelukkig maar dat Martin onverschrokken bleef, dus ik kon hem volgen.
Morgen gaan we weer wandelen, maar als het pad smaller wordt dan minimaal 1 meter, haak ik af.

Via Feichten weer terug, en na een ijsje bij de plaatselijke super, waar we ons verbaasden over de outfits van alle snowboarders, naar de waterval. Ook daar een cache gescoord, onder prima omstandigheden.

Vanavond babi ananas, met het hele team gekookt, en ik denk zo dat we weer op tijd naar bed gaan, beenspieren zijn behoorlijk stijf van al het klimmen en dalen.

Maar wat is het hier mooi, en de bergen zijn prachtig, vooral als je ze vanuit het dal bekijkt, en er niet op hoeft ;).